Kinezyterapia

Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.

Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną.

Miejscowa – dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:

  • ćwiczenia bierne – wykonywane przez fizjoterapeutę
  • ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości
  • ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie
  • ćwiczenia wspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni
  • ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała
  • ćwiczenia czynne
  • wyciągi
  • ćwiczenia oddechowe
  • gimnastyka lecznicza przyrządowa (rowery ergometryczny, orbitrec, bieżnia, T-masters, taśmy, drabinki gimnastyczne, piłki rehabilitacyjne, bosu)

Ogólna – składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:

  • ćwiczenia ogólnokondycyjne
  • ćwiczenia w wodzie
  • sport inwalidów
  • nauka lokomocjiKinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży, jako przygotowanie do porodu.