Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.
Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną.
Miejscowa – dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:
- ćwiczenia bierne – wykonywane przez fizjoterapeutę
- ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości
- ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie
- ćwiczenia wspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni
- ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała
- ćwiczenia czynne
- wyciągi
- ćwiczenia oddechowe
- gimnastyka lecznicza przyrządowa (rowery ergometryczny, orbitrec, bieżnia, T-masters, taśmy, drabinki gimnastyczne, piłki rehabilitacyjne, bosu)
Ogólna – składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:
- ćwiczenia ogólnokondycyjne
- ćwiczenia w wodzie
- sport inwalidów
- nauka lokomocjiKinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży, jako przygotowanie do porodu.